اي كاش دختر كشاورزي بود كه گوسفندان پدرش را در دشت مي چراند و دز شامگاه به كلبه ي پدرش باز ميگشت و روي پاهايش غبار راه و ميان چينهاي لباسش بوي تاكستان.تا اگر شب آمد و مردم محل خواب بودند گامهايش او را به جايي مي برد كه محبوبش منتظرش بود.