بادها می آیند و می روند. چه کسی به خاطر دارد کدامین باد ، در کدامین روز صورتش را نوازش کرد؟کدامین باد ، در کدامین روز اشک از دیدگانش جاری ساخت ؟کدامین باد ، در کدامین روز گامهایش را سنگین کرد؟
بادها می آیند و می روند ...
من را چون بادی که می وزد از مهر ، که می گوید از تغییرات ، آگاه می سازد از سرما فراموش نکن . نگذار که من نیز نیامده بروم ...
(حاصل فردا = یافتن خاطرات)
همه رفتن دد ...
علی مونده و حوضش ... یاده امتحان عربی سال سوم افتاده ... بهترین امتحانی که داده ... می تونه بش افتخار کنه ...
کجایی افتخار آفرینه من ...
lotus
ما دوای درد خود هستیم ، اما همیشه نوش داروییم بعد از مرگ سهراب ...
- آره خلاصه حاج آقا ....
- هنوز سعادت حاجی شدن نداشتم ...
- بله ؟
- عرض کردم هنوز سعادت حاجی شدن نداشتم
- خدا توفیق کنه ، آقایی که شما باشی دکتر گفت : پدر اباالفضل ،اباالفضل یه سوراخ تو قلبشه
دیگه ما همش دوا و درمون... سرتو درد نیارم می خوام بگم من می دونم کرایه این مسیر این نیست اما آخه امروز از صبح تا حالا تو تنها مشتری من بودی، یعنی این 15 تومن که به من می دی ...
- نه دیگه با هم توافق کردیم 12 ...
- ببین آخه اگه عصاب خوردی ترافیک و تعویض روغن و بقیه خرجا اینو حساب کنی همین می شه به مولا، حالا دعا کنین زیر پل پارک وی گیر نده چرا دو تا جلو سوار کردی...
- دیگه ریسکش قبول کردی .
.
.
.
خدایا به خاطر تموم داده ها و نداده هات شکر 
انگار اینجا همه دچار درد بی دردی شدن ...
پسرک ! گریه نکن ! چوب قلم رو می شکنم
من مثه معلمت مشقات رو خط نمی زنم
دفتر تازه بیار مشقای من جریمه نیس
مشق شب رو پاره کن
مشق طلوع رو بنویس
رنگ روزگار نباش ! یه دس صدا داره هنوز
بودنت تو دایره نقطه ی پرگار هنوز
وقتی دریا میگه نه تو قطره باش بگو بله
دسته ی تیغ تبر ‚ چوب درخت جنگله
همه قصه ها دروغه دیگه چش براه نباش
قصه رو خودت شروع کن این مداد رو بتراش
بنویس جای کبوتر
روی ابراس نه تو چاه
بنویس تا بشکنه طلسم این تخته سیاه
رنگ روزگار نباش ! یه دس صدا داره هنوز
بودنت تو دایره نقطه ی پرگار هنوز
وقتی دریا میگه نه ! تو قطره باش بگو بله
دسته ی تیغ تبر چوب درخت جنگله
هیچ کسی سرور مننیست این رو صد بار بنویس
سایه ای رو
سر من نیست اینرو صد بار بنویس
من خودم یه پا سوارم این رو صد بار بنویس
دل دل یه انفجارم این رو صد بار بنویس
رنگ روزگار نباش ! یه دس صدا داره هنوز
بودنت تو دایره نقطه ی پرگار هنوز
وقتی دریا می گه نه تو قطره باش بگو : بله
دسته ی تیغ تبر‚ چوب درخت جنگله
یغما گلرویی
این روزا باباش خیلی به آینه بقل اونم دست شاگرد حساس شده ... دائم می گه اصلا نمی تونم بدون اون رانندگی کنم !!!
نمی شه باور کرد بعضی چیزا به این سرعت توی زندگی ما جا پیدا کنند طوری که زندگی بی اونا برامون غیر ممکن بشه ،
خوب یادشه ماشین اولشون اصلا آینه بقل دست شاگرد نداشت ... ماشین دومشون به خاطر بی احتیاطی همین جناب پدر بزرگوار این آینشو همون اول از دست داده بود ... حالا سوال این جاست چه طور 20 – 30 سال بدون اون آینه رانندگی می کرد و حالا نمی شه؟
آینه بقل ، گوشی موبایل ، آدما ، ...
خیلی خوبه که می شه زندگی راحتتری باشون داشت اما اگه آینه بقل دست شاگرد بشکنه بازم باید رانندگی کرد ...
جادهها ادامه دارن ...
آبشارهای طلایی
بوته های یاس
شکوفه های گیلاس
قاب های خاک گرفته
دیوارهای دوده زده
روابط از یاد رفته
همه در پی بهانه ای برای تازه شدن ، برای شکوفا شدن ...
همه در پی فرصتی برای سلام ...
بهانه ای به زیبایی بهار .
بهانه ای که غنیمت می شمارمش و با صدایی رسا ، نغمه می خوانم : " سلام زندگی "
سلام حضور سبز شاخه ها
سلام عطر خوش شب بو ها
سلام طراوت صبحگاهی
سلام دوستان
روزگارتان مالامال از بهانه هایی به زیبایی بهار
