خوب من یک انسانم انسانی با تمام توانایی های یک انسان ، یک انسان ... (خیلی حرفه ها انسان)

من یک جوانم پر شور و هیجان ... پر از امید به زندگی ... من الان جوانم ، دیروز کودک و فردا ... و فردا با دلی جوان پخته و سال خورده می شوم ...

گذشته ام شیرین ، اکنون با طراوت و به امید آینده ای روشنم ...

من به ایده آل ها نمی اندیشم ، ایده آل ها را ما ساختیم و فراموش کردیم که ما ایده آل ها را ساختیم ، آنچه حیاتش وابسته به ما ست نباید حیاتمان را به دست بگیرد ... این منم که در زندگی تعیین می کنم هر لحظه ام چگونه بگذرد ...

 تا زمانی که تو ای یگانه ی من در کنار منی آرامم ، من آرامم و تنها به این می اندیشم که چگونه اطرافیانم را از این اضطراب های بی مورد نجات دهم ...

می خوام یکم با هم راحتتر حرف بزنیم ، این حرفا را اینجا یه گوشه ای از این شبکه جهانی می نویسم چون متاسفانه دوستام این حرفای ساده ی منو زیاد جدی نمی گیرن هر چند من تمام تلاشم  می کنم ...

من فکر میکنم زندگی فوق العادس ... البته اگه سعی کنیم یه چیزاییشو حذف کنیم ... و من از خودم شروع کردم  چون این تنها راهه  ، شروع از خود ... من دارم زندگیمو پیرایش میکنم (به کلماتم دقت کن ، "پیرایش" زیبا کردن همراه با کاستن ) چی می گفت این دوستمون ، دارم یه جورایی سعی می کنم عظمت در نگاهم باشد ...

 من براشون اسم ساختم که به خودشون  بیان  که  توانایی هاشونو باور کنن و باور غلطی که از خودشون ساختنو (P.M) فراموش کنن (من ایمان دارم که 50% سوتی هاشون از همینجا آب می خوره ) . تشویقشون کردم که به سخنرانی های آز... گوش بدن ، اما فکر می کنم زیاد براشون مهم نبود ...

تنها احساس بدی که دارم اینه که نتونستم روی اطرافیانم تاثیر بزارم. فکر می کنم  به خاطره اینه که هنوز خودم درست نشدم ، اما به قول خودم من یک انسانم با تمام توانایی های یک انسان؛ بنابراین همه چیز به زودی درست می شه ...        J